Բառը ծագում է իտալերեն ճառագայթ բառից, որը հռոմեական իշխանության խորհրդանիշներից էր և որը 1919 թ.-ից սկսեց օգտագործվել
Մուսոլինիի
զինյալների
կողմից։
Շարժումը
որկվում
է
որպես
տոտալիտար։
Իր լայն իմաստով ֆաշիզմը որակվում է որպես Լուսավորիչների դարաշրջանի դեմոկրատական հումանիզմի արժեքներին
ռեակցիոն
գաղափարախոսություն։
Առաջանալով
դեմոկրատական
արժեքների
ֆրյուստրացիայից
ֆաշիզմը
ժխտում
է
մարդու
իրավունքները,
կոմունիզմը,
անարխիզմը,
անհատական
ազատությունները
և
լիբերալիզմը։
Ֆաշիզմը 1919 թ․ առաջացած
իտալական ծագմամբ քաղաքական շարժում է։ Նեղ իմաստով, տերմինը բնութագրում է Բենիտո
Մուսոլինիի հիմնադրած շարժումը, ինչպես նաև իտալական միապետության ներքո 1922-1945
թթ․ գույություն ունեցող ռեժիմը՝ Մուսսոլինինի ղեկավարությամբ։ Լինելով հակառակորդ
ժողովրդավարությանը, պառլամենտարիզմին, սոցիալիզմին և մարքսիզմին, մուսոլինյան ֆաշիզմը
ավտորիտար է և ազգայնական։ Նացիզմը մասամբ ներշնչվել է ֆաշիզմից։ Շատ հաճախ
<<ֆաշիստ>> բառը օգտագործվում է քաղաքական հակառակորդին վարկաբեկելու համար։
Այսօր նույնպես այն համարվում է հայհոյանք։ Չնայած դրան՝ որոշ ծայրահեղ աջ շարժումներ,
որոնք անվանվում են նեոֆաշիստական, օգտագործում են Ֆիշիստական գաղափարները։
